Uitvaartspeelgoed, gemaakt van de blokjes uit Denemarken, is een manier om op laagdrempelige wijze met kinderen over de dood te praten, hen voor te bereiden op wat komen gaat en hen na te laten spelen wat ze meegemaakt hebben.

Het rouwritueel is bedoeld voor iedereen die onlangs of langer geleden een dierbare verloren heeft. De ceremonie is een moment voor jezelf en een moment voor je overleden dierbare.

Misschien overleed je kind, je partner, je broer of je zus, een van je ouders, of je maatje onlangs. Dat is zeer ingrijpend verlies! Je kunt de behoefte voelen om er met andere rouwenden bij stil te staan.

Ook kan het zijn dat je al lang geleden groot verlies meemaakte. En dat je zoekt naar hoe je het verdriet, dat er nog is, meer los kunt laten en anders vast kunt pakken. Dan is het rouwritueel passend voor jou.

Waarom een ritueel:
- het delen lucht op
- het geeft geestelijke rust
- je leert de negatieve spanning los laten

Deelnemers zeggen over het ritueel:
- erkenning van mijn verdriet en rouw
- een stap gezet door mijn verhaal te doen
- hartverwarmend samenzijn, het heeft mij goed gedaan
- de naam noemen van degene die ik zo lang in mijn hart draag
- zo mooi om mijn verhaal en emotie te voelen

Miomind is een uniek en persoonlijk aandenken en een prachtige herinnering aan een overleden dierbare. Elke gedachte is eigen, elke relatie speciaal. Dat maakt Miomind zo bijzonder. Zoals de persoon die er huist, straalt Miomind de ziel uit. Persoonlijke foto's vertellen zijn of haar verhaal.
Laat ze leven!! Miomind vul je met as of persoonlijke voorwerpen .De deksel kun je te allen tijde van de Miomind halen en omgekeerd neerzetten. Op de rand kun je een ornamentje plaatsen en in de deksel is ruimte voor een waxinelichtje. De Miominds die wij maken komen voort uit puur handmatig vakwerk.

Na het overlijden van Wim, die ik muziektherapie gaf, werd ik gevraagd op zijn crematie te zingen. Zijn vrouw vroeg of ik ook wat kinderliedjes kon zingen, zodat de kleinkinderen ook mee konden doen en voor opa konden zingen. Het werd ‘In de maneschijn’ en we gingen om de kist staan. Uit de verhalen van Wim’s vrouw, wist ik dat Wim iemand was die buiten de gebaande paden durfde te treden. Ik had het gevoel dat de familie dat nu ook wel kon gebruiken, dus stelde voor om aan het einde even lekker op de kist te ‘rombommen’. Goed idee vond iedereen, even trommelen op de kist van opa. Tijdens het zingen bouwde de spanning al lekker op en daar gingen we. Rombom en nog een keer en steeds sneller. Rombom, rombom, rombom, ROMBOM. Dat was lachen, dat hoorde bij Wim.
Elkaar even opzoeken voor een knuffel bij het lied: ‘Dicht bij jou, voel ik me fijn’ en tijd om afscheid te nemen.
Dit bijzondere drumstel zal ik nooit meer vergeten en inspireerde me voor de ontwikkeling van ‘De laatste noot'.

Speciaal voor de allerkleinsten (vanaf 2 jaar) hebben wij naast het reeds bestaande (kleur)boekje 'Bo de Beer' een app ontwikkeld. Het is een voor jonge kinderen zeer toegankelijke tekst die naar keuze voorgelezen kan worden of die het kind zelf kan lezen. In het verhaal komen allerlei aspecten aan de orde waarmee kinderen te maken krijgen bij een overlijden. Zoals afscheid nemen van een overledene, de afscheidsdienst, maar ook emoties zoals verdrietig zijn en iemand missen. Op diverse plekken in het verhaal kan het kind op een vraagteken drukken en hoort het een vraag om over na te denken. Samen kun je dan verder praten over afscheid nemen, rouwen en de gevoelens die het kind ervaart. De app is uitermate geschikt om kleine kinderen voor te bereiden op een afscheid en om er achteraf nog met hen op terug te komen. 'Bo de Beer' kan zowel bij een begrafenis als een crematie gebruikt worden en bij elke relatie die het kind met de overledene heeft.

Een rouwkaart wordt vaak snel na het overlijden van een dierbare opgesteld. Een standaard suggestie van de uitvaartleider of songtekst uit een lievelingslied wordt gekozen, een afbeelding van bospad of zonsondergang toegevoegd en dan kan de kaart zo snel mogelijk naar de drukker.

De Herinneringsfabriek maakt rouwkaarten persoonlijk: Een herinnering omlijst in woord en beeld. De familie vertelt aan de Herinneringsfabriek over het leven van de overledene. Dit kan telefonisch of per online vragenformulier. Wij schrijven binnen een dag persoonlijke poëzie en geven het geheel vorm.

Herinneringsboek van kleding of persoonlijke papieren.

Wat doe je met de kleding! als je dierbare overleden is en je wilt opruimen.
Wat doe je met de kleding! als je kinderen eruit gegroeid zijn/die doos met baby kleertjes.
Wat doe je met de kleding! als je zelf wilt opruimen omdat je weet dat je leven eindigt.
Wat doe je met de kleding! die je al jaren bewaard hebt, omdat je er geen afstand van kunt doen.
Wat doe je met de kleding! Bij het einde van een levensfase.
Wat doe je met die lieve briefjes en mooie teksten van jezelf of je dierbare.

Voor mij aanleiding om een boek te ontwerpen een boek gemaakt van kleding of van persoonlijke briefjes. Een boek met ruimte voor persoonlijke bezittingen zoals een horloge, ring, ketting, telefoon enz. Ik had het helemaal in mijn hoofd wat het moest worden. Eerst heb ik een boekbind-cursus gevolgd om de techniek te leren, daarna de lijmen uitgeprobeerd met als resultaat een persoonlijk document.

De brancardomslagdeken heb ik ontworpen om nabestaanden een goed gevoel te geven als hun dierbare opgehaald wordt. Ook verpleegkundigen hebben behoefte aan een vervanging voor de bestaande brancardhoes. Met de fraai uitziende brancardomslagdeken kan de overledene liefdevol toegedekt worden. De rits is geplaatst aan de zijkant waardoor het veel respectvoller oogt. Het zeil waar je niet aan ontkomt zit nu alleen nog aan de binnenkant en niet meer aan de buitenkant. De buitenkant is van stevig stof gemaakt. Zelfs de veiligheidsbanden waar de overledene mee vast gemaakt wordt is bekleed met stof, dezelfde stof als de boven en onder kant van de brancardomslagdeken.

Ik heb deze kist ontworpen omdat ik uit eigen ervaring heb gezien dat als je bij een gewone kist staat, je prima bij de overledene kan, maar als je ernaast gaat zitten je altijd zo met je hand over de rand van de kist hangt. Bovendien kijk je dan ook zo tegen de kist op. Dit zal vooral bij kleine mensen, kinderen en rolstoelgebruikers erg handig kunnen zijn en bij mensen die veel en dichtbij hun dierbare willen zijn. Dus mensen die thuis hun dierbare overledene hebben opgebaard in een kist of mensen die voor een 24 uurs kamer kiezen bij een uitvaartcentrum is dit een uitkomst. Het is toegankelijker en makkelijk om de overledene aan te raken (kussen).

Hoe kun je leerlingen ondersteunen en leer je hen spelenderwijs omgaan met dood en afscheid? Door les te geven uit het lespakket Doodgewoon in de klas. Zo ervaren kinderen op een luchtige manier dat verlies onderdeel is van het leven.

Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover heeft de digitale lesmethode www.doodgewoonindeklas.nl ontwikkeld voor groep 7 en 8 van het basisonderwijs. Het doel van het lesmateriaal is om de dood uit de taboesfeer te halen en leerkrachten concrete handvatten te geven om met dit onderwerp in hun groep aan de slag te gaan.

Lessen over dood op school, is dat nodig? Ja. Leerlingen komen er vaak zelf mee, bijv. als ze een huisdier of familielid missen en daarover willen vertellen. Het houdt ze bezig, ze zijn er nieuwsgierig naar. Toon ze dat alle emoties er mogen zijn.

Leerlingen gaan met de volgende onderwerpen aan de slag: alles gaat voorbij, dood begraven & cremeren, rituelen & cultuur en verdriet & herinnering. Een favoriet onderdeel? De bucketlist.

In een reeks van afleveringen wordt de dood besproken met interessante, diverse tafelgasten. In eerste instantie wordt dit opgenomen door IJburg TV.

De idee is mensen uit verschillende groepen uit te nodigen.
1: mensen die concreet met de dood te maken hebben (gehad).
2: de vakspecialisten.
Iedere uitzending wordt telkens één thema centraal gesteld.
Bijvoorbeeld: ‘De dood is dichter bij dan je denkt’, ‘wat weten wij over de dood’, ‘hoe wil je gaan’. Wat betekend de dood gezien vanuit verschillende culturele achtergronden.
Concreet zou ‘De dood is dichter bij dan je denkt’ er als volgt uitzien:
Tafelgasten: Marie F., eierstokkanker. Sam S., uitvaartfotograaf, heeft 3 baby’s verloren. Een dominee. Een ambulance medewerker.

Waarom wij: Anne-Marie ziet als uitvaartbegeleidster dat de dood bijna niet besproken wordt. Dat kan voor de nabestaanden zeer lastig zijn. Voor Machteld is, door de borstkanker die ze heeft gehad, de dood dichterbij gekomen. Machteld is o.a. een talkshow host.

Rest in Felt is een onderneming waar ik handgemaakte vilten wade dekens/sierdekens creëer van 100% wol en andere natuurlijke vezels. De wade dekens/ sierdekens, zijn kunstwerken die allen een eigen thema dragen. Mijn wens is: ‘het afscheid van een dierbare aanraakbaar, licht, troostend, natuurlijk en bespreekbaar te maken’. In de afgelopen jaren heb ik onderstaand concept ontwikkeld waar ik rekening houd met de rouwende mens, die te allen tijde centraal staat, met het milieu en met de financiën. Dit doe ik door de wade-dekens te verhuren en een totaal pakket te leveren van een houten baar en wikkeldoek. De verhuur van een wade deken en het weten dat deze eerder is gebruikt verlangt een omslag in de mindset van mensen.
Het gemeenschappelijke van onze sterfelijkheid, de bereikte grens van onze consumptie maatschappij welke ons vraagt om samen te werken en te delen, maakt dat ik het aandurf dit concept te lanceren.