In verzorgingstehuizen en ook in ziekenhuizen krijgen nabestaanden vaak een plastic tas mee met daarin persoonlijke spullen van de overledene.
Mijn idee: maak samen met diegene die 'niet veel tijd meer heeft' of al wat ouder is een persoonlijke doos. Een doos waaraan die persoon een persoonlijk tintje kan geven. Die doos krijgen de nabestaanden na het overlijden. Warm, persoonlijk en mooi om te bewaren.

Voor de persoon die er straks niet meer is, is het een mooie afleiding. Daarnaast maakt het al knutselende het praten over het afscheid en de dood gemakkelijker.
Wat zou het leuk zijn om er ook nog een verrassing in te stoppen. Zo tover je bij het maken ervan en bij de nabestaanden een lach op het gezicht.

Specifieke, professionele, creatieve voor/nazorg inkopen bij een Yardenpolis: Heeft je familielid een verstandelijke- ,zintuigelijke- of andere (aangeboren/verworven) beperking dan is communicatie over sterven en afscheid nemen iets dat om gerichte begeleiding vraagt. Vaak is de taal van vrijwilligers of uitvaart-verzorgers complex en het niveau ervan te hoog voor deze doelgroep. Hoe belangrijk is zorg op maat en op het taalniveau van de cliënt. Beoordeel wat nodig/mogelijk is: ondersteuning mbv livestream, film, gebarentolk, een logopedist met ervaring met de doelgroep. Groepsgewijze, continue aandacht voor sterven en rituelen voordat er sprake is van sterven; aansluiten tijdens het afscheid en thematisch in 5 sessies na het overlijden. Hoe anders is het verwerken van een overlijden al niet bij een ongeluk of misdrijf tov bij een langdurig zieke. En zelfdoding kent weer een andere verwerking bij betrokkenen. Ook lotgenootschap in verlies van ouder/kind/broer/zus kan dieper doen helen.

Een penning is een driedimensionaal object met aan de voor-en achterzijde een afbeelding waarbij tekst een onderdeel is. De inhoud van betekenis is veelzijdig, waarvan een herinnering aan een dierbare overledene er een van is. De afbeelding en tekst heeft een persoonlijke inhoud. De afmeting is van een gemiddelde doorsnede van 7 cm. Het materiaal is van gebakken klei dus van steen.

Mijn idee is na het overlijden van een dierbare een afdruk te maken van de hand van de overledene en deze in een natuurlijk aanvoelende en beweegbare substantie te gieten.. wellicht een soort was.. zodat de nabestaanden altijd de hand van de overledene vast kunnen houden.

Tijdens een uitvaart naast het condoleanceregister een grote glazen pot neerzetten, eventueel voorzien van een foto van de overledene, met kleine strookjes gekleurd papier en pen. Elke kleur staat voor een periode: bijvoorbeeld een dag, een week, een maand, een jaar. De aanwezigen uitnodigen om hierin een wens voor de nabestaanden of een speciale herinnering aan de overledene te schrijven. Het mag een woord of zinnetje zijn. Ook een gedicht of tekening is welkom. De bedoeling is dat de nabestaanden kunnen kiezen of ze een strookje uit de pot halen na een dag, week etc. Na het lezen kunnen de nabestaanden de tekst of tekening eventueel in een boek plakken of digitaal verwerken.

Kans op zon is een boek en gaat over de periode dat Machteld Wentzel borstkanker had. Ze beschrijft haar dagelijkse bezigheden tijdens het behandel traject. Het plotseling hebben van borstkanker confronteert haar met de eindigheid van het leven. De dood komt vaak even langs in haar verhalen. Zij kijkt de dood werkelijk aan, ze kan deze visualiseren en zichzelf dood zien gaan. Ze merkt hierdoor dat ze wel dood zou kunnen gaan en dat haar gezin ook zonder haar verder zal kunnen gaan. In haar boek is veel humor te vinden, ze ziet de grappige kant van moeilijke situaties, want er moet in dit leven ook gelachen worden!
Kans op zon bestaat uit columns en een stappenplan met inzichten waarin Machteld heeft beschreven hoe ze om is gegaan met deze ingrijpende gebeurtenis. Werkelijk verdriet voelen, je verhaal delen en acceptatie zijn hierin aspecten.
Dit boek is een onderdeel van Life changing events, haar organisatie , die mensen met trauma ondersteunt.